Baba Nizamettin Kabaiş, samimiyeti, merhameti ve çocuklara olan sevgisiyle hatırlanan Rojin’in hayatına dair duygusal anları anlattı ve izleyenleri duygulandırdı.
“ÇANTASINDA HEP ŞEKER TAŞIRDI”
Baba Nizamettin Kabaiş, Rojin’in çocuklara olan ilgisini şu sözlerle aktardı: “Rojin herkese samimiydi. Çantasında sürekli şeker vardı. Bir gün küçük bir çocukla karşılaştı, hemen çantasından şeker çıkarıp verdi. Çocukları çok seviyordu. Bölümünü kazandığında ‘İyi ki çocuk bölümünü kazanmışım’ dedi.”
“EVDE ÇALIŞIRIM BABA”
Ekonomik durumlarının zorluklarına rağmen eğitiminden vazgeçmeyen Rojin için Baba Nizamettin Kabaiş, “Seni dershaneye göndereyim ‘Yok baba’ dedi. ‘Ben evde çalışacağım.’ Merhameti çoktu, çok iyi birisiydi.”
SON VEDA
Kabaiş, üniversiteye kayıt için gittikleri günü anlatırken gözleri dolarak, “Otogarda sabah indik, çarşıya gittik. Sütle poğaça vardı, dedim olmaz biz başka bir şey yeriz. Üniversiteye gittik, vedalaştık. İçeri girerken video çektim, el salladı. Son görüntü oydu. Merdivende oturup onu izledim, gidene kadar baktım” dedi.
“KEŞKE GÖTÜRMESEYDİM”
Kızını üniversiteye uğurlamanın ardından yaşadığı pişmanlığı dile getiren Kabaiş, “Hala sesi kulağımda. Bazen kendimi suçluyorum. Niye gönderdim diyorum. Keşke götürmeseydim. Ama okulu okumayı çok istiyordu. Göndermeseydim de bu kez üzülecekti” diyerek sözlerini tamamladı.
Öte yandan Nizamettin Kabaiş’in anlattıkları, Rojin’in ve ailesinin yaşadığı derin acıyı bir kez daha gözler önüne serdi.
