Silvan’da bulunan Selahaddin-i Eyyûbî Camii, tarihi dokusuyla beğenileri kazanmaya devam ediyor. 1152-1157 yılları arasında Artuklu Emiri Timurtaş tarafından inşa edilen cami, 1227 yılında Eyyûbîler döneminde önemli bir onarım görmüş ve bu sayede Selahaddin-i Eyyûbî Camii adıyla da anılmaya başlanmıştır.
CAMİNİN MİMARİ ÖZELLİKLER VE TARİHİ DEĞİŞİMLER
Cami, enine dikdörtgen bir plana sahip olup, çeşitli dönemlerde yapılan onarımlar nedeniyle özgün halini büyük ölçüde yitirmiştir. Ancak farklı cephelerindeki mimari detaylar, yapının zengin tarihini gözler önüne seriyor.
Öte yandan caminin güney cephesi, mihrap önünde yer alan kubbeli bölüm, üç adet iri payanda ile destekleniyor. Bu payandaların iki yanında da birer kapı bulunuyor. Taş işçiliğinden, bu kısımların 20. yüzyılda eklendiği anlaşılıyor.
İBADET ALANI VE MİHRAPLAR
Caminin ibadet mekanı, doğu-batı doğrultusunda enine dikdörtgen bir planla tasarlanmış. Geniş bir alanı örten büyük kubbe, mihraba paralel dört neften üçünü keserek ferah bir atmosfer yaratıyor.
Caminin en dikkat çekici özelliklerinden biri ise kıble duvarında bulunan dört farklı mihrabıdır.
Doğu tarafındaki iki mihraptan biri, 1227 yılındaki Eyyûbî onarımı sırasında eklenmiştir. Bu mihrap, mukarnas kavsaralı nişi, bitkisel ve geometrik süslemeleriyle öne çıkarken, üzerinde yer alan 1227 tarihli celî sülüs Eyyûbî kitâbesi caminin tarihi açısından büyük önem taşıyor.
Diğer mihraplar ise farklı dönemlerde yapılmış olup, caminin tarihi boyunca geçirdiği değişimlere işaret ediyor.
Yapı, geçirdiği onarımlara rağmen hem Artuklu hem de Eyyûbî mimari sanatının izlerini taşıyan nadir eserlerden biri olarak önemini koruyor.
