Bugün "Anneler Günü" (Ah Be Annem)
Ah be annem yine sen düştün aklıma, yine sen tüttün burnumda her günkü gibi annem. Yine senin kokun yine senin hasretin sardı sensizlikten solan bedenimi annem. Kanma nefes alışıma, alışılagelmiş o yaramaz huylarıma! İnan ki ben yapamam, beceremem, büyümüş olsam da ben daha toyum, çocuğum hiç dayanıp alışabilir miyim yokluğuna canım annem, mis kokulu cennetim annem?
Bak, günlerden bugün yine senin günün, mis kokulu çiçekler, yeryüzü yine sen kokuyorsun, semalarda yine senin yüzün, gözlerimde yine senin hayalin, dilimde yine annem, annem, annem... Ah be annem; kül oldum hasretinden, savruldum, üşüdüm, yalnız kaldım zamansız esen yellerde, yağan yağmurlarda, sensizlikten ürktüğüm o kapkaranlık gecelerde. Sımsıkı tutmuş olsa da titreyen ellerim o güzelim resmini, gel gör ki hiçbir şey artık avutamıyor beni; yüreğim acıkmışken sevgine, şefkatine, mis kokuna ve de yağmur misali gözlerim ararken o nur yüzünü annem, annem, sıratım annem.
Anneler, merhamettir, vicdandır, şefkattir, en güzel hediyedir, en büyük mutluluktur. Anneler, umuttur, özlemdir, gelecektir, aydınlıktır. Anneler, en güzel hatıradır, en güzel sıfattır, en güzel varlıktır. Anneler bir kurtuluştur, bir yaşama sevincidir evladı için. Sen de benim kurtuluşumsun annem. Gel gör ki kainatın sevgilisi, ümmettin göz nuru Peygamber Efendimiz (s.a.v) ne güzel dile getirmiş: “Cennet annelerin ayakları altındadır.” Evet, benim de cennetim sensin gül kokulu canım annem. İnsan sevdiğini, canından can bildiğini hiç unutabilir mi annem? Ben de unutamıyorum, unutursam iflah olmam, olmayayım annem. Sen annemsin, baharımsın, cemremsin, kanımsın, ahretimsin, sıratımsın, kurtuluşumsun her şeyden öte mis kokan cennetimsin annem.
Hani denilir ya; her ayrılık ölümdür. Bil ki benim de ölümüm benden ayrı kalışındır, senden ayrı nefes alışımdır annem. Yokluğunda ayrılığa kefen giydirip onu özleminle kavrulan yüreğimle birlikte toprağa gömdüm; bilmem ki affeder misin beni annem, iki gözüm, yaşama sebebim. Toprak ölüyü örtüyor, acısını değil annem. Ben acıdım, acıyorum, sızlıyorum, iliklerime kadar. Gel annem, gel ki; yokluğunda alevlenen bu acım bir an önce dinsin ya da yol ver ki ben geleyim sana, ki son bulsun artık acısı anlamını yitirmiş bu divane bedenimin. Acılar kördür, sağırdır, dilsizdir; anlayamıyor beni, hislerimi, seni ne kadar çok sevdiğimi, özlediğimi, her an yokluğunla cayır cayır yandığımı annem. Yokluğun kor olup düştü yüreğime; buna hangi can dayanır annem.
Gidişinle küstüm hayata, insanlara, kuşlara, acılarıma, kırgınlıklarıma… Bil ki hep üzüldüm, hep kırıldım, hep yalnız kaldım yokluğunda annem! Yokluğunla yaşayan bir ölü misaliyim annem. Nefes almam canımı acıtıyorsa ne yar ilaç olur acıma ne de derman annem. Benim asıl dermanım sensin, senin kokun, senin varlığındır, senin yanında olmak, dizlerinde bir bebek misali mışıl mışıl korkusuzca uyumaktır annem. Ne olur, gel artık anne; belki o zaman diner yıllardır beni yakan bu acı, belki o zaman barışır yıllardır gözlerime küsmüş uykularım, belki o zaman gülebilir, düşünebilirim kıymetlim, canım annem. Yoksa, yoksa tek çaresi ölüm olur bu acımın, bu yaşadıklarımın sonu annem. Özleminle, yokluğunla her yanım ağrıyor annem. Ağrıdı mı sol yanım tüm ilaçlar zehir, hatıralar hasım kesiliyor bana, dilim lal, gözlerim amâ oluyor annem.
Her yolcu, ardında ayrılıklar bırakıyormuş acıtırcasına; hatıralar bırakıyormuş hiç unutulmazcasına. Ben acılarımı hatıralarınla harmanladım özleminle yandığım canım annem. Özledim seni anne; gözlerimde hayalin, burnumda hiç bitmeyen mis kokun var annem. Mevsimler geçti, sensiz bir gün bile ısınamadım; yıllar geçti, sensiz bir anım bile olmadı annem. Gidişinle anladım ki toprak yanına sadece ölüyü alıyor annem, acısını değil. Senden ayrı yaşamak, ayrı nefes alabilmek çok zor annem. Seni benden zamansız alan kara toprağın bağrına alamadığı acıyı ben yıllardır yüreğimde yaşıyorum, uykularımda yaşıyorum, iliklerimde yaşıyorum, seni düşündüğüm her anda yaşıyorum senden uzak, senden habersiz, senden apayrı… Annem, annem, cennetim annem…
Rabbim hiç kimseyi yetim ve öksüz bırakmasın. Annesi vefat etmiş olanlara da Rabbim gani gani sabır versin.
Başta canım annem olmak üzere tüm annelerin ellerinden öper ve Anneler Günü kutlu olsun.
Annem
Sen gideli yaşamadım
Annem seni unutamadım
Hatırladıkça ben seni
Sel oluyor gözyaşlarım
Uyan annem ben geldim
Sesimi duyuyor musun
Süzülmüşüm başucunda
Sarıldım taş, toprağına
Toprağın kurumuş anne
Otları sararmış anne
Yıllar geçti aradan
Sayıklarım seni anne
Elimde resmin duruyor
Bakarım, gözüm ağlıyor
Öksüz yanım hep yanıyor
Doyamadım, gelsen anne
Bugün anneler günü
Aldım sana cennet gülü
Kutlu olsun günün annem
Ölseydim, görsem yüzünü
