Güneydoğu’da toplumsal cinsiyet düzeni-10
Nitekim bölgede yapılmış çalışmalarda eler
arasındaki akrabalık oranları, özellikle de kırsal
alanlarda akraba evliliklerinin halen yüksek oranlarda
gerçekleştiği görülmektedir. Sencer
(1993:282)’in araştırmasında bu oran (38’i akraba
ve 9’u hısım olmak üzere) toplam 47 olarak
saptanmıştır.
İller bazında bakıldığında, 54,9 ile Mardin
ve 54,7 ile Şanlıurfa da en yaygın olduğu ve bu
oranın Şanlıurfa’nın kırsal kesimlerinde 63 ile
en yüksek düzeye vardığı görülmektedir.
Daha yakın bir zamanda Şanlıurfa’nın köylerinde
gerçekleştirilmiş bir çalışmada ise eler arasında
hısım-akrabalık bulunanların oranı 63,6 olarak
saptanmıştır.
Akraba evliliğini önemli gören insanların, bu
evliliği neden önemli gördüğüne ilişkin verilen
cevaplara bakıldığında, (aile balarının güçlenmesini
salar 70,3 ve aşiret bağının güçlenmesini salar
21,9 olmak üzere) büyük çoğunluğunun
(92,2’si) akraba evliliklerini, bireyin kendisini
de içinde tanımladığı aile ve aşiret bağını güçlendirdiği
için gerekli/önemli gördüğü saptanmıştır
(Ökten 2004:35-145).
